Cienie na wrzosowisku

W tej powieści znów ujmuje nas ten bardzo spokojny, wręcz melancholijny styl opowiadania. Autorka nie spieszy się z przedstawieniem nam wszystkich wydarzeń. Czasem mam nawet wrażenie, że jej troska o każdy szczegół bywała nudna. Książka wbrew temu co napisałam wyżej jest ciekawa. Ale taki styl pisania trzeba lubić. Ja choć jestem bardzo energiczną osobą i zdecydowanie wolę literaturę, w której akcja toczy się szybko przy takich powieściach mam chwilę wytchnienia i po prostu się relaksuję. autorka tej powieści potrafi bardzo dobrze oddać uczucia każdego z bohaterów. Potrafi postawić się w ich sytuacji i przedstawia nam realistyczny, prawdziwy obraz zakochanych ludzi, ogromnego cierpienia po utracie kogoś bardzo bliskiego, huśtawki uczuć małżonków przechodzących kryzys, emocji towarzyszących osobie, która odkrywa, że ich druga połówka dopuszcza się zdrady i wiele wiele więcej. Poza tym wszystkie wydarzenia toczące się w tle głównego tematu powieści także wciągają czytelnika i sprawiają, że chętnie po nią sięgamy.

Jak widzicie nie potrafię do końca stwierdzić, czy ta powieść mi się podobała, czy też nie. Czytałam ją z przyjemnością, a nie "na siłę". Ale z drugiej strony to zdecydowanie nie jest lektura, do której jeszcze kiedyś wrócę. Zatem wybór pozostawiam Wam.