Czerwone gardło

Zauroczona sagami Larssona i Lackberg sięgnęłam na półkę pisarzy skandynawskich i w ten sposób odkryłam Jo Nesbo.
"Czerwone gardło" to pierwsza cześć Trylogii z Oslo, której wspólnym mianownikiem jest postać głównego bohatera, komisarza Harry'ego Hole.
Niepokornego, pełnego wad, a mimo to (a może właśnie dlatego) szalenie sympatycznego.
Akcja powieści jest wielowątkowa i dzieje się w dwóch płaszczyznach czasowych- w czasach drugiej wojny światowej i obecnie.
Wątki dotyczące wojny będą dla większości czytelników zaskoczeniem, jako, że niezmiernie rzadko poruszany jest problem udziału tysięcy ochotników z Norwegii, którzy zasilili szeregi Niemców na froncie wschodnim.
Watek współczesny nawiązuje do tamtych czasów, poruszając kolejny problem-narastający w Norwegii neofaszyzm.
Nie jest to powieść, która porywa od pierwszej strony, ale im dłużej się ją czyta tym bardziej wciąga czytelnika, tak, że nie można się od niej oderwać. Napięcie dawkowane jest umiejętnie i stopniowo.
Rozwiązanie skomplikowanej intrygi jest tak zaskakujące, że nawet wytrawni czytelnicy powieści kryminalnych niełatwo wpadną na właściwy trop.
Powieść posiada swoisty, skandynawski klimat, jest napisana wprawnym, lekkim piórem i na tyle porusza czytelnika, że ten natychmiast chce sięgnąć po kolejny tom - "Trzeci klucz".

Jak niektórzy zauroczony Stiegiem Larssonem sięgnąłem po Jo Nesbo "Czerwone Gardło", obecnie przeczytałem już cała sagę. Główny bohater Harry Hole stał się dla mnie wzorem Norweskiego policjanta, może nie idealny - jak życie, ale prawdziwy, zagmatwany, którego tajemnice odkrywamy w kolejnych tomach, postać złożona i mogłoby się wydawać, że przez swój nałóg mniej za nim można przepadać, jednak ja właśnie takiego życzyłbym sobie policjanta w życiu realnym, który pomimo, że ciągle idzie pod górę nigdy nie zbacza z właściwej drogi.

Są takie książki, które ciężko się zaczyna, ale równie ciężko kończy. Jest to spowodowane tym, że fabuła wciąga po jakimś czasie, aby całkowicie czytelnika przenieść w opisywany świat. Osobiście uważam, że "Czerwone gardło" jest jednym z lepszych kryminałów jakie miałam okazję czytać, a wydarzenia w nim opisywane są doskonałe i precyzyjnie dopieszczone. Jest to książka dla tych, którzy nie boją się stanąć oko w oko z neofaszystami, a także z czasami drugiej wojny światowej, a zwłaszcza z tym, co się działo na froncie. Bohaterowie są różnorodni, a przede wszystkim nie są płascy i zdawać by się mogło istniejący tylko na papierze. Polecam!

Lubicie usiąść w jesienny wieczór przy kubku gorącej czekolady nad książką, która wciąga tak, że nawet nie zauważacie kiedy za oknem zapada noc? Właśnie tak miałam z kryminałem norweskiego pisarza Jo Nesbø – podobno niezwykle popularnego w kraju i za granicą oraz wyróżnionego wieloma nagrodami.

Powieść „Czerwone gardło” to kryminał z krwi i kości. Jest tu chyba wszystko, czego po tym gatunku można oczekiwać, co nie znaczy, że jest on sztampowy i przewidywalny. Główny bohater – norweski policjant Harry Hole – to facet z problemami, któremu nie wszystko w życiu układa się pomyślnie. Jest za to świetnym funkcjonariuszem, który rusza tropem pewnej broni, przemyconej do Norwegii, która może – jak domyśla się pan komisarz – stać się narzędziem zamachu. Cała afera, choć dzieje się na przełomie XX i XXI wieku, ma swoje korzenie w latach II wojny światowej, kiedy najwyższe norweskie kręgi władzy uciekły do Anglii przed hitlerowcami, natomiast spora część społeczeństwa, na czele z Vidkunem Quislingiem, postanowiła kolaborować z Niemcami i walczyć wspólnie przeciwko bolszewickiej Rosji. Choć w swoim mniemaniu bronili ojczyzny, to po wojnie zostali uznani za zdrajców.

Na razie dość historii. W książce jest jej trochę, ale są to na prawdę ciekawe opisy, często o pewnych sprawach dowiadujemy się z dialogów, więc ci, którzy mają alergię na historię niech się nie zrażają.

Jest też na prawdę udany wątek miłosny, dodający jeszcze więcej barw i tak wciągającej powieści. Na uwagę zasługują także bohaterowie: są żywi i niejednoznaczni (rzetelny policjant, sprzyjający po kryjomu środowisku neonazistów albo skin z kilkoma wyrokami, mieszkający nadal z matką).

Do „Czerwonego gardła” podchodziłam z dystansem, a bo to kolejny skandynawski kryminał, pewnie sztucznie wylansowany na bestseller, ale ku mojemu zdziwieniu jest to na prawdę kawał dobrej prozy i – uwaga! – wciąga. Już poluję na kolejne tomy...

Twórczość Jo Nesbo jak imię i nazwisko pisarza były mi kompletnie obce, aż do czasu gdy przeczytałam wyjątkowo pochlebne recenzje jego książek i wywiad z nim samym. Wtedy zapragnęłam poznać jego książki, zwłaszcza że tworzy w jednym z moich ulubionych gatunków jakim jest kryminał. Zaczęłam od "Człowiek nietoperz" i później przyszedł czas na dalszy ciąg losów Harrego. Najlepszą ze wszystkich przeczytanych przeze mnie książek Jo Nesbo jest bez dwóch zdań "Czerwone Gardło". Oby jak najwięcej tak wciągających, ciekawie skonstruwowanych kryminałów pojawiała się w naszych księgarniach, a autor pisał wydawał kolejne z równie interesującymi losami głownego bohatera.