Pieszczota nocy

"Pieszczota nocy"jest drugą częścią a zarazem kontynuacją "Pocałunku ciemności". Meredith Gentry próbuje prowadzić normalne życie po wydarzeniach jakie miały miejsce kilka miesięcy wcześniej. Chroniona przez swoją Straż zdaje sobie sprawę,że poczucie bezpieczeństwa jest jak bańka mydlana - kruche. Nadal próbuje spłodzić potomka,a chwile uniesienia przeplatane są pracą prywatnego detektywa. Nieoczekiwanie na jej drodze pojawia się niegdyś wygnana z Królewskiego Dworu wpływowa sidhe. Merry otrzymuje od niej zaskakującą propozycje. Jakby tego było mało musi strzec się dworskich intryg,a w niewyjaśnionych okolicznościach zaczynają ginąć ludzie. Czy Merry opanuje chaos jaki nawiedza jej ukochane Los Angeles? I kto powarzył się wypuścić na wolność zamkniętą wieki temu okrutną prastarą moc w postaci Bezimiennego? Kto był na tyle głupi sądząc,iż uda mu się poskromić i utrzymać w ryzach potwora,który składa się z odebranych w przeszłości mocy sidhe? Merry nie uda się uniknąć żadnej z tych odpowiedzi. W końcu może zostać Królową i potrzeba jej szacunku i poważania w pierwszej kolejności swoich Strażników. Musi zrobić wiele aby ochronić,zatrzymać przy sobie tych na których jej zależy. W ostateczności musi znaleźć siłę,bezwzględność a zarazem pozostać sobą żeby uratować to co kocha. "Pieszczota nocy"wywołała sprzeczne odczucia,mały polot splata się z ciekawością. Mimo tego pióro Hamilton jest niepowtarzalnie lekkie i płynne jak w poprzedniej części. Świat czytany układa w głowie wyraźne obrazy,jak tchnienie innego powietrza w płucach - czyste,mroczne,duszne,bądź przepełnione ludzkim odruchem kochania zabarwione lękiem i rozsądkiem. Zagadka kto jest przeznaczony bohaterce nadal stoi pod znakiem zapytania. Drzwi do tego sekretu są uchylone,można spróbować coś ujrzeć,ale panujący tam mrok jest zbyt duży aby dostrzec czyja sylwetka kryje się za nimi.

?Pieszczota nocy? to kontynuacja przygód prywatnej pani detektyw, Merredith Gentry. Latami ukrywała się przed ciotką, lecz kiedy została odnaleziona okazało się, że może uda jej się zachować życie. Musi tylko urodzić potomka, a wtedy Merry zasiądzie na tronie Dworu Unseelie. By osiągnąć ten cel, Merredith oddaję się cielesnym uciechom wraz ze swoimi strażnikami, lecz kiedy zaczynają ginąć masowo ludzie, bohaterowie stają przed zadaniem, które może kosztować życie.

Seria jest mocno naładowana seksem, erotyzmem i podnieceniem, które nie opuszcza bohaterów, nawet na moment. Do tego aspektu książki należy podejść z wielką dozą wyrozumiałości. Bohaterka ma wielu kochanków i coś czuję, że pojawią się kolejni. Jeśli ktoś liczy na wielką monogamiczną miłość, to może się rozczarować. Pomimo mojej romantycznej natury, tak zawiłe i rozwiązłe relację między bohaterami, kompletnie mi nie przeszkadzały. Od początku autorka pokazywała naturę Faerie. Często okrutnie i bezwzględne istoty nie odmawiają sobie uciech cielesnych. Autorce udało się mnie zaintrygować i zaakceptować taki stan rzeczy.

Oczywiście mam swoich ulubieńców wśród strażników, lecz rozwój wypadków trochę zachwiał moje opinie na ich temat. Wszyscy są ciekawymi postaciami i nie posiadają rażących wad, wręcz przeciwnie, zyskują zalety. Merredith posiada potężną moc, która stopniowo rośnie, jednak podoba mi się, że nie robi wszystkiego sam. Polega na swoich strażnikach i pozwala sobie pomóc. W świecie istot paranormalnych jest młoda, lecz nie brak jej sprytu i pokory. To połączenie czyni z niej godnego przeciwnika.

Akcja jest powolna i kręci się wokół jednego wątku, czyli posiadania przez Merry dziecka. Dożo seksu i intryg dworskich. Pojawiły się również głębsze uczucia, lecz to głównie seks jest tematem przewodnim. Pomimo tego w książce nie ma wcale tak dużo scen zbliżeń między bohaterami, jakby się mogło wydawać. Kiedy na horyzoncie pojawiła się sprawa morderstw, była wniebowzięta i naprawdę zaciekawiona. Szkoda, że przez większą część książki po prostu o niej zapomniano. Dopiero zakończenie było w w pełni satysfakcjonujące i dobrze zwiastuję na przyszłość.

Autorka pisze lekko i zaczytuje się w jej książkach. Dialogi między bohaterami są błyskotliwe a opisy plastyczne. Z łatwością można zrozumieć, czym jest magia oraz jakie emocje towarzyszą władającym tą niepohamowaną mocą . Lekturę czyta się przyjemnie i szybko.

?Pieszczota nosy? jest przesycona magią i namiętnością. Każdy kto uwielbia takie powieści powinien się skusić, lecz nie należy mieć zbyt wygórowanych wymagań. Książka jest lekką i niewymagającą lekturą na wieczór. Polecam 4-/6