Pinokio (twarda)

Wydaje mi się, że wszyscy dokładnie znamy losy małego, drewnianego chłopczyka o imieniu Pinokio, którego Geppetto wystrugał z kawałka drewna i traktował jak syna. Jego nieposłuszeństwo i naiwność przysparzały mu wielu kłopotów, ale dzięki temu poznał mnóstwo ciekawych postaci, zwierząt i baśniowych stworzeń oraz przebył wspaniałą przygodę, z której powrócił odmieniony. Każdy również pamięta go, jako urwisa z rosnącym od kłamstwa nosem. Pinokio należy do klasyki literatury, jest jedną z najbardziej docenianych przez czytelników powieści. To piękna i ponadczasowa bajka o małym pajacyku i jego zmaganiach, pragnieniach i marzeniach. Na podstawie książki powstały filmy, bajki, czy spektakle teatralne. Carlo Collodi, piszący dla dzieci i o dzieciach ? ich językiem, z pewnością nigdy nie przypuszczał, że tworząc tę historię, będzie znany na całym świecie. Dzisiaj mam przyjemność przedstawić Wam książkę, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Vesper, jest wydana w oryginale Carlo Collodiego, a przełożyli ją Krystyna i Eugeniusz Kabatcowie, którzy w doskonały sposób przekazali nam cechy języka Collodiego.

Głównym bohaterem jest Pinokio, który jest postacią nietuzinkową o kapryśnym usposobieniu w dodatku lubiący kłamać. To postać, która posiada w równym stopniu cechy pozytywne i negatywne. Nikt nie jest doskonały i większość z nas uczy się na popełnianych błędach, tak samo, jak Pinokio. Wydaje mi się, że każdy, czy to młodszy, czy starszy czytelnik, polubi zabawne, czasami niebezpieczne historie, które przytrafiły się drewnianemu chłopcu. Jestem pewna, że z tą książką nikt nie będzie się nudził. Autor dzięki wprowadzeniu postaci drugoplanowych, zwierząt i baśniowych stworzeń, umiejętnie skomplikował fabułę bowiem, jedne z nich przekazują jakąś życiową mądrość, a drugie skłaniają pajacyka do popełnienia kolejnego błędu, bo na tym opiera się cała przygoda Pinokia. Collodi pokazał, że czytanie i przyswajanie nowych treści ma być przyjemnością. Książka pobudza do myślenia, a z jej kart każdy wyniesie jakiś morał. Z pewnością każde dziecko zauważy konsekwencje, jakie towarzyszyły pajacykowi i jego zachowaniom.

Dużym atutem książki jest również język, prosty bez zbędnych udziwnień, poważnego moralizatorstwa. Przyjemny w odbiorze i łatwy w przyswojeniu, brzmi, jakbyśmy słuchali bajki, którą ktoś nam opowiada, dlatego książkę mogą czytać nie tylko rodzice, ale same maluchy.

Polecam tę lekturę wszystkim bez wyjątku. Tym, którzy nie mieli okazji poznać historii Pinokia, sugeruję, aby szybko nadrobili zaległości. Osoby, które już ją poznały: dzieciaki, rodzice i dziadkowie, proponuję, aby kolejny raz spotkali się z zastępami baśniowych postaci stworzonych przez Collodiego ? przeżyjmy to jeszcze raz! Naprawdę warto pamiętać i przekazywać tę mądrą, niebanalną historię małego drewnianego i niesfornego pajacyka o imieniu Pinokio, który w swej drobnej postaci mimo kapryśnego charakteru, miał ogromne i szlachetne serce. Ta historia należy do literackich perełek.

Bajkę Pinokio znamy wszyscy bardzo dobrze. Znały ją nasze babcie, mamy, siostry i bracia. Za moich czasów ? lektura obowiązkowa w szkole podstawowej, ale czy dziś umiemy czytać Pinokia?
Tak bardzo dziś przerobionego na filmy, bajki, komiksy i wszelkiego rodzaju gadżety z długim nosem Pinokia.
Na to pytanie odpowiedź nasuwa się tylko jedna: czytajmy Pinokia wielokrotnie.
Proponuję Państwu książkę w oryginale Carlo Collodiego w przełożeniu Krystyny i Eugeniusza Kabatców, z oryginalnymi ilustracjami Carlo Chiostrriego.

Mały, drewniany chłopiec, którego Gepetto wyrzeźbił z kawałka drewna, jego śmieszne i zabawne historie, które bawią nie tyko dzieci, lecz dorośli przecież też go uwielbiają. W tej książce jest Kraina Zabaw, Kraina Zmyślonych Pszczół oraz cała seria ciekawych i groteskowych postaci, tłum osób, zwierząt i baśniowych stworzeń na kartkach każdego rozdziału - daje czytelnikowi do myślenia, ale również pobudza jego wyobraźnię. Z jednej strony każdy przekazuje pajacykowi jakąś życiową mądrość, a z drugiej strony czyhają na niego zasadzki i niebezpieczeństwa.

W książce tej urzekł mnie język ? bardzo prosty w przekazie i dlatego historia Pinokia brzmi tak, jakby ktoś właśnie nam ją opowiadał.

Książka została pięknie wydana: w twardej oprawie, szyta strony książki są bielutkie, co jest dodatkowym atutem dla czytelnika, a do tego rysunki w oryginale, malowane akwarelami, w trzech kolorach : bieli, czerni i szarości.

Czytajmy Pinokia ? sami, swoim dzieciom, wnukom, bo warto powracać do niesfornego, drewnianego pajacyka, którego przecież wypada znać, jego baśniowych przyjaciół, dziwaków i stworów, których rozpoznajemy z dzieciństwa.

Czytajmy wielokrotnie i wciąż powracajmy do tej książki w tak dziś zabieganym świecie.

Moja ocena: 10/10

Kiedy przeszło sto trzydzieści lat temu Carlo Collodi stworzył historię o drewnianym pajacyku, z pewnością nie przypuszczał, że jego historia może przebiec cały świat. Być może nie marzył nawet o tym, że przetrwa tak długi czas, doczekując się wielu ekranizacji czy nawet i kopii, bo przecież Buratino Tołstoja łudząco go przypomina. Dziś Pinokio nie stracił nawet krzty swojej atrakcyjności, a jego charakterystyczny nos wciąż wykorzystywany jest w potocznie stawianych porównaniach mających na celu wyróżnić czyjeś kłamstwo. Jednym zdaniem, Pinokio wkradł się w szeregi każdego pokolenia, a wydawnictwo Vesper, oddając mu należną cześć, wyszło na przeciw z pięknym wydaniem jego historii. Zatem, przeżyjmy to jeszcze raz i zobaczmy, cóż takiego wspomniana publikacja ma do zaoferowania.

Samotny, ale zdolny majster Geppetto tworzy z kawałka drewna własnego pajacyka, nadając mu imię Pinokio. Jakże ogromne okazuje się jego zdziwienie, kiedy wystrugany chłopiec ożywa, poruszając się nieco niedbale, za to potrafiąc wykonywać czynności, które dla drewnianych zabawek nigdy nie byłyby możliwe. Żądny przygód i ciekawy świata pajacyk wyrusza przed siebie, zostawiając swojego stęsknionego ?ojca? samego. Nie wie jednak, że spotka na swojej drodze tych, którzy będą chcieli jego szczęścia, ale i fałszywych przyjaciół zastawiających sidła na wszystkich naiwnych i łatwo dających się nabrać. Pinokio, kolekcjonując mniej, czy też i bardziej przyjemne doświadczenia powróci z tej podróży odmieniony. Czy spełni się jego największe marzenie o zostaniu prawdziwym chłopcem i czy sobie na to zasłuży?

Głównym bohaterem powieści Carlo Collodiego okazuje się drewniany pajacyk, Pinokio. Postać nietuzinkowa, bo stworzona przez zwykłego człowieka, mężczyznę któremu dotąd nigdy nie przydarzały się tak magiczne rzeczy. Niesforny, kapryśny, egoistyczny i łatwowierny, jednak przede wszystkim słynący ze skłonności do kłamstw, na wskutek których wydłuża się mu nos. Fakt jednak, że Pinokio niesie ze sobą tak wielki bagaż wad i słabości nie przekreśla go z listy bohaterów pozytywnych, bo obok tych wszystkich złośliwości, gdzieś w jego wnętrzu skrywa się wrażliwy i ostatecznie zaradny chłopiec.

Autor książki zadbał o to, by losy Pinokia nie były nudne. A nic nie jest w stanie mocniej zaplątać akcji aniżeli postaci drugoplanowe, te wyraźnie dobre i te złe. Jest Kot i Lis, oszuści szukający naiwnych ofiar, mający pożywkę z czyjegoś nieszczęścia. To właśnie im Pinokio postanowi zaufać. Czy jednak w porę przekona się o tym, że wybrał niewłaściwą drogę? Nie byłoby jednak udanej książki bez bohaterów o sercach szlachetnych. Stąd jest kochający i potrafiący wybaczać ojciec Geppetto, czuwająca nad drewnianym pajacykiem Wróżka oraz służący dobrą radą Gadający Świerszcz. Czy Pinokio uświadomi sobie to, że czasami warto ich posłuchać?

Niezwykłe i bogate we wrażenia losy dziwnego, ale zarazem uwielbianego przez czytelników Pinokia okazują się wspaniałą przygodą, z którą można przekroczyć wiele granic własnej wyobraźni. Cieszący od lat drewniany pajacyk staje się jednak nie tylko elementem literackiej rozrywki, ale niejako obrazem właściwego i niewłaściwego postępowania, z którego można czerpać wzorce i wyciągać słuszne wnioski. Dziecko, towarzysząc niesfornemu, powieściowemu przyjacielowi w jego niebanalnej wędrówce, wyraźnie widzi konsekwencje jego zachowań, toteż wykreowanie poprawnego morału nie stanowi tutaj problemu. I pewnie też tym zasłynął niesamowity Pinokio, że bawi i uczy zarazem.

Książka ?Pinokio?, która niedawno dumnie zagościła w spisie publikacji wydawnictwa Vesper, przełożona przez Krystynę i Eugeniusza Kabatc zawiera jasne, zrozumiałe, przyjemne w odbiorze i niesprawiające problemów zdania. A jednak nie to czyni ją tak wyjątkową. Otóż oprócz solidnej, twardej oprawy została wyposażona w oryginalne ilustracje Carlo Chiostriego, stając się tym razem okazem idealnym na prezent czy ciekawym elementem wyposażenia domowej biblioteczki.

Polecam wszystkim tym, którzy książki o przygodach drewnianego chłopca nie mają jeszcze w swoich domach. Sugeruję jako upominek dla bliskich, tych starszych i młodszych, bo przecież Pinokio jest bohaterem nas wszystkich, niezależnie od tego, ile mamy lat. Ja wreszcie doczekałam się swojego egzemplarza i muszę przyznać, że jest z niego naprawdę bardzo zadowolona.

Carlo Lorenzini, znany wszystkim jako Carlo Collodi, włoski pisarz i dziennikarz.Autor powieści, która już na zawsze zmieniła spojrzenie na literaturę dla dzieci.Chodzi tu, oczywiście o Pinokia.Sam autor, zmarł w osamotnieniu, nie zdając sobie nawet sprawy, jak popularny utwór stworzył.

A cała ta historia, którą, możemy bez kozery nazwać najbardziej znaną opowieścią dla młodych czytelników, to zwariowane przygody drewnianej kukiełki, która wystrugana przez
majstra Dżepetto, co rusz popada w różnego rodzaju perypetie.Nasz Dżepetto, bardzo kocha"swój kawałek drewna" i zrobi wszystko dla Pinokia.Niestety nie wszystko układa się po jego myśli.

Przede wszystkim jest to opowieść o chłopcu, wielce naiwnym i swawolnym, który daje się namówić na różnego rodzaju awantury, przez parę przebrzydłych łotrów i ponosi tego konsekwencje.Jednak po jakimś czasie, zrozumie swój błąd, wróci do swojego Dżepetto, a w nagrodę za dobre zachowanie Błękitna Wróżka zamienia go w chłopca.

W każdym z nas drzemie dziecko, lecz nie każdy ma odwagę do tego się przyznać.Wysilmy wyobraźnię i razem z Pinokiem przeżyjmy te wspaniałe przygody.Dodatkowo dowiemy się, czym jest przyjaźń, miłość oraz przekonamy się, że nie zawsze ci którzy są przyjaźni, na tą przyjaźń zasługują.

Opowieść tą otrzymałem dzięki uprzejmości Wydawnictwa Vesper.Książka wydana w twardej oprawie, z doskonałymi ilustracjami.Polecam.

O przygodach Pinokia czytałam wielokrotnie i to w różnych wersjach wydawniczych, ale ostatnio Wydawnictwo Vesper wydało ,,Pinokia" Carlo Collodiego w oryginalnej wersji, a do tego w pięknej szacie graficznej i z pierwszymi ilustracjami Carlo Chiostriego żyjącego na przełomie XIX i XX wieku, nie mogłam sobie odmówić tego wydania.

Stolarz Dżeppetto z kawałka drewna struga pajacyka, który niespodziewanie ożywa i zaczyna się źle zachowywać, jest nieposłuszny, kłamie, nie uczy się i dokucza staremu ojcu. Dżeppetto, wróżka oraz Gadający Świerszcz starają się nauczyć małego pajacyka dobrego zachowania i odróżniać dobro od zła. Początkowo Pinokio ulega podszeptom fałszywych przyjaciół, którzy namawiają go do robienia niewłaściwych rzeczy. Spotykają go za to dotkliwe kary, ale stopniowo uczy się na swoich błędach, dociera do niego, że jego zachowanie względem ojca było egoistyczne. Po wielu przygodach powraca do ojca i opiekuje się nim, staje się dobrym pajacykiem. Za swoją przemianę i dobre serce zostaje nagrodzony-staje się prawdziwym chłopcem.

Pinokio na swojej drodze spotyka bardzo wiele postaci oraz zwierząt, które przekazują mu jakąś życiową mądrość. Bohaterowie są przerysowani i dzięki temu dzieci łatwo mogą odróżnić, kto jest dobry, a kto zły. Pinokio odwiedza baśniowe krainy: Krainę Zabaw, Krainę Głupków, Wyspę Pracowitych Pszczół, a także wnętrzności rekina. Dzieci poznając przygody pajacyka uczą się wraz z nim, że nie należy być próżniakiem, leniem, niegodziwcem czy osobą łatwowierną. By stać się dobrym człowiekiem trzeba się nauczyć odpowiedzialności, miłości, pracowitości i poświecenia dla najbliższych.

Carlo Collodi wykorzystał wiele wspomnień ze swojego dzieciństwa w fabule powieści. Język jest uniwersalny, prosty, sugestywny, a przez to zrozumiały dla dzieci i ponadczasowy. Tekstowi towarzyszą oryginalne ilustracje z pierwszego wydania książki w 1883 roku wykonane przez utalentowanego Carlo Chiostriego. Minimalistyczne ilustracje są bardzo wymowne, staranne i pobudzają wyobraźnię. Muszę podkreślić, że książka jest przepięknie i starannie wydana: twarde okładki, gruby papier, większa czcionka ułatwiająca dzieciom czytanie i historyczne już ilustracje. Myślę, że to wydanie jest gratką dla bibliofilów i nadaje się na prezent. Ja nie mogłam przejść obojętnie obok niej.

Do przygód drewnianego pajacyka wracam bardzo często, gdyż czytam je synkowi. Jest to jedna z ulubionych opowieści na dobranoc. Serdecznie polecam to arcydzieło literatury dziecięcej małym Czytelnikom i ich rodzicom:)