Radleyowie

Helen i Peter wraz ze swoimi dziećmi Rowanem i Clarą mieszkają w bardzo spokojnym miasteczku. Rodzina prowadzi dość nudny tryb życia, ale to tylko pozory, zasłona dymna dla wścibskich sąsiadów. Problem w tym, że Helen i Peter nie powiedzieli o swojej prawdziwej naturze dzieciom. Rodzeństwo zawsze czuło, że jest inne od swoich rówieśników, ale dzieci nie maja pojęcia jakie jest prawdziwe źródło tego uczucia. Pewnego dnia Clara została zaatakowana przez swojego kolegę, która w szamotaninie zostaje dziwnie pobudzona zapachem krwi. I tu zaczynają sie problemy. Powieść czyta się lekko i przyjemnie. Nie jest to może tytuł, który będziecie długo wspominać, ale jeśli interesujecie się motywem wampirów w literaturze :), warto uzupełnić swoją wiedzę o tę pozycję. Dla innych - w sam raz na nudny wieczór. Gorąco polecam.

W opisie napisano że "Radleyowie" to "czarna komedia", nie wiem czy ten kto napisał ten komentarz przeczytał książkę, ponieważ moim zdaniem nie ma w niej nic śmiesznego. Przeciwnie. Jest to opowieść o tym że: tajemnice niszczą, zaprzeczanie i nieakceptowanie siebie prowadzą do separacji i poczucia wyalienowania - i w rodzinie i w społeczeństwie. A przecież "inność"(czytaj tutaj "wampiryzm") nie jest zła - wystarczy wypracować kompromis. Ale wracając do treści: utrzymanie swojej tożsamości przez rodziców (nie tylko wobec sąsiadów ale nawet dzieci) w tajemnicy; prowadzi do tragedii, która lawinowo porusza całą masę wydarzeń. Między innymi sprowadza psychopatycznego dalszego członka rodziny będącego katalizatorem wszystkich przeszłych i teraźniejszych dramatycznych losów rodziny Radleyów. Akcja książki wraz z rozwojem nabiera tempa i szybko się ją czyta aż do końca. Polecam.