Sabriel

„Sabriel” to opowieść o świecie magii. Ale nie takiej zwykłej ta jest lepsza i silniejsza. I niebezpieczna. To nie jest machanie patykiem jak w Harrym Potterze. Magia pochodząca ze starego królestwa została stworzona przez siedmiu mocarzy świetlistych błyskawic, a jej rodowód jest nieskończony. Problemem są ci którzy nie chcą się dostosować do reguł ustalonych przez siedmiu. Tą drugą drogę wybierają przede wszystkim umarli.
Nasza główna bohaterka zostaje wpakowana w to bagno nieoczekiwanie. Zostaje wręcz wyrwana ze swojego spokojnego świata by walczyć ze zmarłymi i innymi nieprzyjaznymi jej istotami.
Jest to jedna z moich ulubionych książek. Mimo etykiety „książki dla dzieci i młodzieży” nie jest naiwna ani głupia. Autor nie posługuje się utartymi schematami ani nie tworzy naiwnej bajki. Świat głównej bohaterki jest zły i w związku z tym wszędzie może czaić się niebezpieczeństwo. Co więcej nasza bohaterka musi liczyć głównie na siebie i nie oczekuje pomocy ze strony innych. Nie jest również przepiękna nie pochłaniają jej romanse ani dylematy dotyczące stroju czy fryzury. I właściwie jedyne wady jakie mi się przypominają to pewne niekonsekwencje dotyczące magii, są one małe i nie irytują. Na koniec ostrzegam: w starym królestwie nie użyczysz orka, elfa czy krasnoluda, ten świat jest wolny od takich dziwów.