'Szamańska technika otwiera przed każdym z nas możliwość odkrycia swojej własnej wewnętrznej mitologii, zbadania własnych transpersonalnych archetypów, odnalezienia własnego czasu Snu. Tutaj bowiem znajdują się nasi wewnętrzni bogowie - głosy naszych dusz ...'
(Nevill Drury o neoszamanizmie, s.224).
Szamanizm (ten archaiczny), znany jest jako religia na całym świecie. Za jego wzorzec uważa się współczesną Syberię, gdzie pomimo 70 lat ateizacji, przetrwał i nadal jest praktykowany wśród Ewenków, Jakutów, Buriatów i innych miejscowych plemion. Szamanizm to religijnie zdumiewająco trwały, gdyż według części badaczy sięga 40, a według innych nawet 200 tysięcy lat wstecz. Występują w nim zjawiska obecne we wszystkich wierzeniach szamańskich, niezależnie od szerokości geograficznej. Jednym z nich jest tzw. "łódź duchów", pojawiająca się u Salishów znad Pacyfiku, południowoamerykańskich Indian, Conibo, Polinezyjczyków (vaka atua). Europejskim odpowiednikiem tych pojęć jest "Latający Holender". Poza tym szamanizm dał początek takim elementom starożytnych religii jak: Kosmiczne Drzewo, Kosmiczna Góra, wielopoziomowość światów (górnego i dolnego), reinkarnacja, magia uzdrowicielska, Axis Mundi. Szamanizm - co też znajduje odbicie w późniejszych religiach - kojarzy się z określonymi liczbami, które w okresie Starożytności uznawano za święte o wyjątkowym znaczeniu (3,7,8,9,12). Książka obfituje w liczne opisy doznań szamańskich i wprowadza nas w niesamowity świat odwiedzin 'poza świadomością i rzeczywistością'. Te zdumiewające doznania, połączone umiejętnościami uzdrawiania, odpędzania złych mocy nie stanowią tu bajki, lecz świat który istnieje naprawdę, a jednak dostępny wyłącznie nielicznym. Przygotowanie do bycia prawdziwym szamanem to długa nauka może trwać nawet 20 lat, choć z reguły 'daje o sobie znać', już w wieku 4-6 lat przyszłego adepta. Wśród przeżyć szamańskich znajdujemy opisy doznań pochodzące z Syberii, obu Ameryk i aborygeńskiej Australii. W ostatnim rozdziale swej książki Autor dokonuje porównania z falą neoszamanizmu, który w latach 60tych pojawił się na Zachodzie przybywając z Dalekiego Wschodu. Zainteresowanie szamanizmem rozbudziły jeszcze bardziej odkryte wkrótce 'na nowo' praktyki szamańskie Indian. Tu Autor przedstawia takich przedstawicieli tej nowej szkoły (aczkolwiek już nie religii) jak: Carlos Castaneda, Lynn V. Andrews, Sun Bear, czy Dhyani Iwahoo. Jednak niestety nie jest to już szamanizm "pierwszej czystości", a raczej szamanizm komercyjny, zniekształcony na potrzeby człowieka XX/XXI wieku. Tu Autor wskazuje na inny dewaluacyjny element, jakim jest ruch New Age, który powoli dociera również na Syberię i powoduje rozłam tamtejszego szamanizmu na tradycyjny i 'miejski'. Książka posiada ścisłą i przemyślaną konstrukcję myślową. Składa się z następujących rozdziałów:
1* Korzenie szamanizmu
2* Szaman jako podmiot i przedmiot życia religijnego
3* Kosmologia szamańska
4* Neoszamanizm.
Zanurzenie się w pierwotny szamanizm, to swoista próba sięgnięcia do czasów "mitochondrycznej Ewy". Trudno w to uwierzyć, ale - jak już wspomniałem - niewykluczone, że sięga on aż po same początki gatunku Homo sapiens ...
