Ekskluzywna Kolekcja Sputnik DVD

Opis produktu:

Sala nr 6
Ekranizacja jednego z najbardziej niepokojących opowiadań Antona Czechowa. Film przedstawia losy lekarza szpitala psychiatrycznego na prowincji, który pod wpływem rozmów z jednym z chorych, sam staje się pacjentem.
Socrealistyczna stylistyka i konwencja paradokumentu jaką przyjmuje Szachnazarow wpływa na silnie emocjonalny odbiór filmu. Poznajemy ludzi, pacjentów dotkniętych chorobą psychiczną. Mają oni proste marzenia: ożenić się, założyć rodzinę, ale najbardziej czego pragną to opuścić szpital. Surowa stylistyka nadaje filmowi jeszcze większego dramatyzmu, który wstrząsa i przejmuje.
To film o kryzysie duchowym i chorobie duszy. To film, w którym bohaterowie próbują odpowiedzieć kim są i co znaczą, w końcu to film o cienkiej, wręcz iluzorycznej granicy jaka dzieli obłęd od `normalnego`, zdroworozsądkowego świata.
Scenariusz zachowuje oryginalną czechowowską fabułę, jednak twórcy celowo przenoszą akcję filmu w czasy współczesne. Zdjęcia do filmu kręcone były w całości w szpitalu dla psychicznie chorych.
Człowiek z kamerą
Eksperymentalny niemy film dokumentalny Dżigi Wiertowa ukazujący jeden dzień z życia wielkiego miasta.
Od świtu do zmierzchu Wiertow ukazuje mieszkańców miast Związku Radzieckiego. Pokazuje ich podczas porannej pobudki, codziennej pracy i zabawy oraz w zderzeniu z maszynerią nowoczesnego życia. Obrazy te zestawione są z autotematycznymi fragmentami, które ukazują procesy towarzyszące tworzeniu dzieła filmowego.
`Człowiek z kamerą` jest jednym z najbardziej wpływowych filmów epoki kina niemego. Wiertow użył w tym dziele wielu nowatorskich technik filmowych takich jak przyspieszenie i zwolnienie obrazu, podwójna ekspozycja, przeskoki i zatrzymania klatek. W ten sposób reżyser nie tylko sfilmował współczesne mu wielkie miasto, ale także stworzył własną, indywidualną wypowiedź na temat życia w nowoczesnym świecie oraz możliwości i zadań kinemtografii.
Film znalazł się na liście stu najlepszych filmów w historii kina stworzonej przez magazyn Times w 2005 roku.
Ja, Kuba
Film reżysera `Lecą żurawie`, zapomniany na 30 lat, wydobyty z niebytu przez Martina Scorsese i Francisa Forda Coppolę, zafascynowanych filmową podróżą radzieckiego reżysera na wrzącą Kubę, będącą u progu rewolucji i obalenia dyktatury proamerykańskiego dyktatora Fulgencio Batisty.
Kilka czarno-białych nowel ukazuje pełne kontrastów społeczeństwo. Młody sprzedawca owoców zakochuje się w swojej sąsiadce, skromnej dziewczynie, która walcząc z biedą sprzedaje się amerykańskim turystom, oszalały z rozpaczy farmer podpala cały zbiór trzciny cukrowej, postawiony przed faktem dokonanym - jego pole zostało sprzedane wszechwładnemu United Fruit. Studenci spiskują chcąc obalić potwora na tronie, a w dalekich górach Sierra Maestra zaczyna się prawdziwa walka na śmierć i życie.
Zachwyt amerykańskich filmowców wzbudziła nowatorska technika filmowa. Operator, Siergiej Urusiewskij, większość ujęć nakręcił kamerą ręczną wykorzystując specjalny szerokokątny obiektyw. Silny kontrast, znak rozpoznawczy filmu, został uzyskany dzięki wykorzystaniu światłoczułej taśmy, prezentu od Armii Czerwonej. Dlatego drzewa i trzcina cukrowa stały się niemal białe, a niebo bardzo ciemne, choć wciąż sprawiające wrażenie słonecznego. Zaskakująca płynność jest zasługą wewnątrzkadrowego montażu - jedna z otwierających scen została nakręcona w jednym ujęciu - operator chodzi po sali, zjeżdża windą i wchodzi do basenu.
Niecodzienne połączenie dokumentu i fabuły, zmysłowe, zaskakujące, melancholijne i pełne życia jednocześnie - trochę jak sama Kuba.